Επτά «μυθικές» ημέρες σε κρουαζιερόπλοιο

Η μυθολογία και η Ελλάδα είναι δύο λέξεις άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους από πολύ πολύ παλιά. Οι μύθοι είναι συννυφασμένοι με την χώρα μας και είναι παντού ξακουστοί. Όπως κοινότοπο και συνηθισμένο είναι να περιγράφουμε καθετί φοβερό που συμβαίνει στη ζωή μας ως «μυθικό».

Κάπως έτσι ήταν και οι 7 ημέρες που πέρασα πάνω στο κρουαζιερόπλοιο Celestyal Olympia της Celestyal, που κάνει το δρομολόγιο στο «Μυθικό Αρχιπέλαγος». Ένα όνομα πραγματικά αντιπροσωπευτικό αυτού που έζησα.

«Τι θα έλεγες για μια κρουαζιέρα; Έχω και τα εισιτήρια!», είπα όλο ενθουσιασμό στην κολλητή μου. Εκείνη ήταν λίγο επιφυλακτική. «Κρουαζιέρα; Τόσες ημέρες πάνω σε ένα πλοίο;», αποκρίθηκε.

«Ρε συ, πόσες φορές έχουμε πει ότι θέλουμε λίγη περιπέτεια στη ζωή μας; Κάτι διαφορετικό; Τώρα είναι η ευκαιρία, δεν νομίζεις;». «Και ο κορονοϊός;», ήταν η απάντησή της.

«Μην μου αγχώνεσαι καθόλου!», της είπα με σιγουριά. «Έχουμε κάνει το εμβόλιό μας κι εξάλλου τα πρωτόκολλα είναι τόσο αυστηρά! Κάνουν υγειονομικούς ελέγχους όλη την ώρα, απολυμαίνουν διαρκώς το χώρο και πάνω στο κρουαζιερόπλοιο βρίσκεται μια κατάλληλη ομάδα εκπαιδευμένου ιατρικού προσωπικού!».

Οι ενδοιασμοί της κάπως έφυγαν... «Κρουαζιέρα, ε;», ψέλλισε με μάτια που έλαμπαν. «Έλα, έκλεισε, φύγαμε. Ετοίμασε πράγματα!».

Οι μέρες πέρασαν γεμάτες ανυπομονησία γι' αυτό το τόσο ξεχωριστό ταξίδι. Έξι μέρη μαζεμένα σε... ένα. Και μόνο που σκεφτόμουν πόσα χρήματα θα γλιτώσω με μία μόνο κίνηση και πόσα ακόμα πράγματα θα κάνω σε μόλις 7 ημέρες, τόσο ο ενθουσιασμός μου μεγάλωνε!

Το απόγευμα της Δευτέρας φτάσαμε στο Λαύριο, από όπου αναχωρούσε το Celestyal Olympia. Η χαρά μας δεν κρυβόταν! «Είσαι έτοιμη να περάσουμε επτά... μυθικές ημέρες;», της είπα. «Εννοείται!», απάντησε.

Αφήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο, το οποίο ήταν ακριβώς όπως ενός ξενοδοχείου! Ένα τεράστιο κρεβάτι, καναπές, τηλεόραση και φυσικά άπλετη θέα ενός ατελείωτου γαλάζιου στον ορίζοντα. «Πω, πω, τέλεια θα περάσουμε!», έλεγα από μέσα μου, νιώθοντας περηφάνεια για την επιλογή μου.

Ως γνήσιο... λαγωνικό, άρχισα αμέσως να «ψάχνω» μέρη και να περιφέρομαι στους χώρους του κρουαζιερόπλοιου, το οποίο για τις επόμενες ημέρες θα ήταν το... σπίτι μου. Το τι αντίκρισα; Δεν περιγράφεται! Ό,τι ακριβώς μπορείς να περιμένεις από μια all-inclusive κρουαζιέρα!

Εστιατόρια, τα οποία σε ταξιδεύουν σε μέρη μαγικά κι ονειρεμένα με τις γεύσεις που επιμελούνται καταξιωμένοι σεφ, σε ένα περιβάλλον που έχει έντονο το νησιωτικό στοιχείο. Μπαρ, βγαλμένο από ταινία. «Εδώ θα απολαμβάνουμε τα ποτάκια μας, βλέποντας το ηλιοβασίλεμα εν πλω», είπα στην κολλητή μου.

Εκείνη, βέβαια, πιο πολύ ενθουσιάστηκε με κάτι άλλο. «Κοίτα εδώ σπα, κοίτα γυμναστήριο!». «Προτιμώ να κάνω βουτιές στην πισίνα και να παίξω κανένα μπασκετάκι», της αποκρίθηκα κι άρχισε να με πειράζει για τις βολές μου.

Και με τι χαίρονται ιδιαίτερα οι γυναίκες; Με το shopping therapy, το οποίο μπορείς να κάνεις στα καταστήματα που διαθέτει το κρουαζιερόπλοιο. Την ίδια στιγμή, αν έχεις και κάποια δουλειά ή θες να χαλαρώσεις, βλέποντας ταινία, το δωρεάν wifi - τιμή και δόξα σε αυτόν που το ανακάλυψε! - θα σε συντροφεύει σε όλες τις στιγμές σου.

«Ρε συ, πόσο τέλεια θα περάσουμε; Τι καλά που ήρθαμε!», είπε η κολλητή. «Εσύ, που το έπαιζες και δύσκολη! Έπρεπε να σε αφήσω στην καυτή Αθήνα».

Μέσα σε λίγες ώρες βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη. «Πανέμορφη πόλη μου, επέστρεψα! Άλλος αέρας!», αναφώνησα. Με το που πατήσαμε το πόδι μας, αρχίσαμε να κάνουμε όλα αυτά που κάναμε φοιτήτριες και που τόσο μας είχαν λείψει. Shopping therapy στην Τσιμισκή, βόλτα στην Λεωφόρο Νίκης, στην Αριστοτέλους και στην παραλία, φαγητό στο αγαπημένο μας στέκι. Πριν αναχωρήσουμε για «Μύκονοοοοοοο», καθίσαμε στο αγαπημένο μας παγκάκι στην παραλία και ρεμβάζαμε όλο αυτό το γαλάζιο που απλωνόταν μπροστά μας.

Επιστροφή στο κρουαζιερόπλοιο και προορισμός το «Νησί των Ανέμων». Δεν είχε τύχει να πάμε ποτέ, οπότε η ανυπομονησία μας ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Πριν από την άφιξή μας, όμως, μας περίμενε ένα υπέροχο show εν πλω. Το "Cirque Fantastic", οι χορεύτριες και οι τραγουδιστές, αλλά και οι bartenders, είχαν φροντίσει να περάσουμε όμορφα το χρόνο μας!

Απόβαση στη Μύκονο! Φτάσαμε αρκετά νωρίς το πρωί, οπότε το σχέδιο ήταν το εξής: Περιπλάνηση στα περιβόητα σοκάκια, σουβενίρ και άραγμα στην παραλία. Όταν άρχισε να... γουργουρίζει το στομάχι, το ακούσαμε και κάτσαμε σε ένα ταβερνάκι να απολαύσουμε ντόπιες γεύσεις. «Εϊ, μην φύγουμε χωρίς να δούμε τη Μικρή Βενετία», είπε η κολλητή μου και δεν της χάλασα χατίρι. Ω, ναι, βγάλαμε και φωτογραφίες άπειρες στους χαρακτηριστικούς ανεμόμυλους!

«Και τώρα τι έχει το πρόγραμμα;», ρώτησε. «Σαντορίνη!», της είπα. Η αλήθεια είναι πως η ιδέα της Σαντορίνης με ενθουσίαζε περισσότερο από της Μυκόνου. Ηλιοβασιλέματα, καλντερίμια, ηφαίστειο... Σαν «παραμύθι» την είχα στο μυαλό μου κι έτσι ακριβώς ήταν! Μυθική! Αν δεν ζήσεις την ομορφιά της, δεν μπορείς να το αντιληφθείς. Την αγάπησα! Και εννοείται πως «εξοπλίστηκα» με ό,τι φαγώσιμο έχει βγάλει η Σαντορίνη, όπως και με το ξακουστό Vinsato.

Εκείνο το βράδυ δεν είχα όρεξη να κάνω πολλά. Έμεινα στο δωμάτιο να λέω ιστορίες και να δείχνω φωτογραφίες σε φίλους και οικογένεια από τη Σαντορίνη. Ναι, όταν ενθουσιάζομαι με κάτι, μπορώ να μιλάω ώρες γι' αυτό! Βέβαια, ήταν και τέτοια η υπερένταση, που δεν μπορούσα να κλείσω και μάτι. «Γιατί δεν παίζουμε κανένα επιτραπέζιο; Τόσα έχει», πέταξε την πρόταση η κολλητή. «Δίκιο έχεις», συμφώνησα.

Η επόμενη ημέρα μας βρήκε στο πανέμορφο νησί της Ρόδου. Από το κατάστρωμα ακόμα μπορούσες να απολαύσεις την Παλιά Πόλη ή αλλιώς Μεσαιωνική Πόλη, η οποία αποτελεί μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Μια ξεναγός μας έκανε την τιμή να μας ξεναγήσεις στις ομορφιές της πόλης και απορροφούσαμε σαν «σφουγγάρια» κάθε πληροφορία που μας έλεγε. Η Ακρόπολη, ο δρόμος των Ιπποτών, το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, οι ναοί του Τάγματος... Ήταν λες και είχαμε «μεταφερθεί» σε έναν άλλο κόσμο! Αφού κάναμε μια βόλτα στην αγορά, απολαύσαμε το φαγάκι μας και κάναμε το μπάνιο μας. Μία ημέρα πανέμορφη και ανέμελη, όπως ακριβώς έπρεπε να είναι.

Next station... Λεμεσός! Ούτε στην Κύπρο είχε τύχει να ταξιδέψουμε ποτέ. «Ρε συ δεν είναι φοβερό; Δεν είχαμε πάει ποτέ στη Μύκονο, πήγαμε. Δεν έχουμε πάει ποτέ στην Κύπρο, τώρα πάμε», είπε η κολλητή. «Είδες που στα έλεγα; Γλιτώνεις χρόνο, κόπο, χρήμα με ένα μόλις μεταφορικό μέσο!». Έγνεψε καταφατικά, δείχνοντας πόσο θα μετάνιωνε, αν δεν έκανε αυτό το ταξίδι.

Το επόμενο πρωί η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κύπρου απλωνόταν μπροστά μας και περίμενε να την εξερευνήσουμε! Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της φαινόταν με το που πατήσαμε το πόδι μας στα εδάφη της. Περιηγηθήκαμε στο ιστορικό κέντρο, στο Κάστρο της Λεμεσού και στο Μεσαιωνικό Μουσείο, για να μάθουμε λίγα πράγματα για την ιστορία της. Στην συνέχεια, απολαύσαμε την βόλτα μας στην παραλιακή που ήταν τόσο περιποιημένη, που τη ζήλευες. Φυσικά και κάτσαμε σε ταβερνάκι να απολαύσουμε τις γεύσεις της Μεγαλονήσου. Το μπάνιο δεν μας ένοιαζε καθόλου εκείνη την ημέρα. Θέλαμε μόνο να ευχαριστηθούμε το μεγαλείο της Κύπρου στο χρόνο που είχαμε διαθέσιμο.

Επιστρέφοντας στο Celestyal Olympia, ξεκουραστήκαμε λίγο και ετοιμαστήκαμε για να πιούμε το ποτό μας στο μπαρ. «Πώς πέρασαν έτσι οι μέρες; Μετά πάμε στην Κρήτη κι αυτό ήταν! Δεν θέλω να τελειώσει», είπα στην φίλη μου, που συμφώνησε. Κάπως έτσι αρχίσαμε να συζητάμε για όλα όσα μας εντυπωσίασαν μέχρι εκείνη τη στιγμή στο όμορφο ταξίδι μας. Λίγες ώρες αργότερα, ήμασταν στον Άγιο Νικόλαο.

Ένας προορισμός τόσο μαγευτικός και γραφικός, όσο φαίνεται και σε φωτογραφίες αν ψάξεις στο Google. Μία όαση! «Το ξέρεις ότι θα πάμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο, ε;», είπα στη φίλη μου, η οποία γνωρίζει την τρέλα που έχω με κάθε λογής μουσείο. «Πώς δεν το ξέρω!», είπε. Απολαύσαμε την τελευταία μας ημέρα κάνοντας μπάνιο στο Αμμούδι, αγναντεύοντας τον κόλπο του Μιραμπέλου, ενώ πήγαμε και μια βόλτα έως το εκκλησάκι του προστάτη των ναυτικών. «Θα πάμε να φάμε και σκιουφιχτά μετά, ε;», είπε η κολλητή με παραπονιάρικο ύφος και εννοείται πως έφαγε κι αυτή κι εγώ. Μούρλια!

Το βράδυ έπεσε, εμείς γυρίσαμε στο κρουαζιερόπλοιο της Celestyal Cruises και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Μόλις φτάσαμε στο Λαύριο, ένα αίσθημα νοσταλγίας μας έπιασε, καλά καλά δεν είχαμε πατήσει το πόδι μας στο λιμάνι. Μαζέψαμε εμπειρία δυο μηνών σε μόλις 7 ημέρες και θέλαμε κι άλλο! «Θα ξαναπάμε, ε;». «Φυσικά! Αλλά στο «Ειδυλλιακό Αιγαίο» την επόμενη φορά!».